Tijdens mijn recente bezoek aan Milaan kreeg ik de kans om de Pinacoteca Ambrosiana te verkennen, buiten mijn officiële rondleiding om. Wat deze galerij onderscheidt, is haar bescheiden aanpak, waarbij gekozen wordt voor intelligent samengestelde tentoonstellingen in plaats van extravagante presentaties. Binnenin kunnen bezoekers genieten van een uitzonderlijke collectie Renaissance werken.
Een intrigerend aspect van de galerij is het gebruik van digitale kopieën. Terwijl het beroemde schilderij “De fruitmand” van Caravaggio (ca. 1597-1600), normaal gesproken tentoongesteld in zaal één, momenteel uitgeleend is aan het Palazzo Mazzetti in Asti, kan er nog steeds een digitale reproductie worden gezien in de Pinacoteca Ambrosiana. Deze beperkte editie digitale reproductie, gemaakt door Cinello, is geplaatst onderaan de trap in zaal 13 en staat bekend om zijn onberispelijke nauwkeurigheid dankzij hun eigen scan-technologie.
De innovatie van Cinello opent opwindende mogelijkheden voor de kunstwereld. Verzamelaars die perfecte weergaven willen hebben van anders onbereikbare kunstwerken kunnen nu trots digitale kopieën tonen. Dit heeft zowel commerciële als culturele implicaties. Enerzijds biedt het een commercieel afzetgebied voor kunstreproducties, afgestemd op de voorkeuren van verschillende verzamelaars. Anderzijds bevordert het een grotere culturele uitwisseling en meer mogelijkheden voor het uitlenen van kunstwerken aan musea.
Echter, het toenemende gebruik van digitale reproducties roept intrigerende vragen op. Velen stellen dat de essentie van een kunstwerk ligt in de aanraking van een talentvolle kunstenaar. Verzwakt het ontbreken van de aanraking van de kunstenaar de waarde van het stuk? Daarnaast, met hoogwaardige beeldschermen en digitale bestanden direct beschikbaar, dienen fysieke kunstgalerijen nog wel een doel? En wie moet beschouwd worden als de auteur van een gereproduceerd kunstwerk? Deze vragen plaatsen auteurschap op de voorgrond van de discussie.
Naarmate de technologie vordert, wordt het debat over of machines kunst moeten blijven creëren urgent. Op welk punt moeten we de menselijke aanraking hoger prioriteren dan puur computationele arrangementen van pigment op doek?
Caravaggio’s “De fruitmand” wordt gevierd om zijn fascinerend realisme en minutieuze detail. Echter, moeten we overwegen of een scan met hoge resolutie een alternatieve versie van de werkelijkheid biedt, gevormd door machine learning en een kenmerkende manier van kijken. Uiteindelijk blijft de vraag: zullen het publiek deze nieuwe vorm van realisme accepteren als werkelijk authentiek?
Bron: Aangepast uit het februarinummer 2024 van Apollo. Voorproefje en abonnement hier.
Gerelateerde Links:
– Apollo