Ein overraska mor tynjer utover hennar grunnskulebarn sitt heimlege anskaffing av ein heilt ny smarttelefon for leik, etter å ha skjult lånt pengar frå heimen til kjøpet. Etter å ha oppdaga ungen sin engasjert med ein slik under teppet ein natt, lærte fru Ma om ungen sin einsame ekspedisjon til ein telefonbutikk og den diagaste bruk av 1 799 yuan for det nye apparatet.
Førebuande forsøk på refusjon fall flat då forretningsmannen motstod fru Ma si returforespurnad dagen etter, noko som førte til at ho klagde gjennom 12345-hotline. Forbu-dstynjingane til Guangzhou Baiyun-distriktet for forbrukarråd byrja då ein undersøkelse. Sjølv om butikken hevda dei hadde gjennomført ein rettmessig transaksjon og avvist refusjon på eit opna produkt, avslørte overvakingsopptak den einsame visitten til mindreåriga kledde i skoleuniform til butikken, og indikerte ein neglisjert plikt frå handelsmannen si side til å gjenkjenne og ansvarsfullt handtere eit sal til ein ung person.
Juridisk ugyldig transaksjon: Mindreårige, ifølgje den kinesiske «Civil Code», Artikkel 19, er kvalifisert som individ med avgrensa sivil opptreden, noko som impliserer at ein kjøps handling av ein kostbar gjenstand som ein smarttelefon langt overstiger eit barn si lovlige evne til å gjennomføre transaksjonar utan foreldreanerkjenning eller ratifisering. Dermed gjorde fru Ma si manglande godkjenning kjøpet ugyldig.
Ein forhandla løysing starta, med forbrukarrådet sin inngripen, som resulterte i ei delvis refusjonsskik for 1 200 yuan, til fru Ma sin nøgdhet. Denne saka understrekar ein aukande trend av ukontrollert digital forlysting blant dei unge, og som seinare fører til tvistar om mindreårige sine forbrukarforhold. Ei auking i klager innan marknaden krev ei påminning for seljarar om å sikre foreldregodkjenning i samband med sal til mindreårige, og eit kall for foreldre til å opplyse og verne om barna sine forbrukaraktivitetar medan dei beheld bevis for mogelege tvistar.
Når det gjeld emnet «Foreldre vinn refusjon for barnet sin hemmelege smarttelefonkjøp», her er nokre tilleggsfakta og ein analyse som ikkje vart nemnd i artikkelen, men er relevant for emnet:
Viktige spørsmål og svar:
– Q: Kva lover beskyttar mindreårige mot uautoriserte transaksjonar?
– A: Mange land, inkludert Kina, har juridiske føresegner som avgrensar mindreårige frå å gå inn på rettslig bindande kontraktar utan foreldre samtykke. Desse er utforma for å beskytte mindreårige frå utnytting og å ta ikkje-informerte avgjersler.
– Q: Kva utfordringar står foreldre overfor med å overvaka barna sine sine nett- og forbrukaråtferd?
– A: Med utvida digitaltenester og enkelheta med netto transaksjonar, blir det stadig vanskelegare for foreldre å overvake og kontrollera barna sine kjøpoppførsel, då det kan gjerast på ein subtil måte gjennom smarttelefonar og andre digitale apparater.
Viktige utfordringar og kontroversar:
– Digital kompetanseforskjellen mellom foreldre og barn kan føre til at born gjer kjøp som er ukjente for foreldra deira.
– Det er ein aukande behov for tydelege retningsliner og opplæring vedrørande underårssal både for handelsmenn og i familiar.
– Det er ein spenning mellom å beskytte barna mot usuperviserte kjøp og å gje dei autonomi til å navigere i digitale rom.
Fordelar og ulemper:
– Fordelar: Innblandinga til forbrukarbeskyttelsesråd viser at det er mekanismer på plass for å rette opp situasjonar der mindreårige engasjerer seg i uautoriserte transaksjonar.
– Ulemper: Det kan vere ein betydeleg tap av pengar og tid i løysinga slike tvistar. I tillegg kan barnet få utilsikta konsekvensar på grunn av brotet på tillit og kan ha utvikla usunne tilknytningsvanar til digitale apparater.
I konteksten av denne saka kan ein besøk til forbrukarråd eller regjeringsnettstader vere nyttig for å forstå lovene og føresegnsane som beskyttar forbrukarrettane i slike saker. Men eg kan ikkje gi spesifikke lenker til URL-ar i desse områda.
Denne saka understrekar kor viktig det er for foreldre å opplyse barna sine om verdien av pengar, konsekvensane av uautorisert bruk og dei potensielle risikoane involvert med usupervisert tilgang til internett og digitale kjøp. Det signaliserer også at seljarar bør ha protokollar på plass for å verifisere alder og samtykke for kjøp som er gjort av mindreårige.