I 1995 møtte eg ein klatrar ved namn Wojtek Wenta, også kjent som «Rekin,» ved den kunstige klatreveggen ved Agricultural Academy i Szczecin, Polen. Han spurte om eg var på jakt etter ein klatrepartner i Tatrafjella. Han var svært engasjert i klatring og foreslo at vi danna eit lag. Etter kvart begynte vi å klatre saman i ulike forhold og på ulike ruter. Vår fascinasjon for klatring forbrukte oss, og vi hadde alltid som mål å oppnå høgare mål.
Krzysztof Belczyński var opphavleg frå Szczecin, men studerte astronomi ved Nicolaus Copernicus University i Toruń. Energien og lidenskapen hans for klatring var ekstraordinær. Under våre samtalar fortalde han meg om å grave ein ti kubikkmeter stor grøft for å leie bort overflødig energi. Han var ein mann som ville få mest mogleg ut av livet.
Saman drog vi til Tatrafjella, der vi klatra i alle slags vêrforhold og på alle slags ruter. Komfort var ikkje vår prioritet – i regn, om natta, med utslitte sko – var vi alltid klare for den neste utfordringa. Etter ein månad med klatring måtte Krzysztof vende tilbake til Szczecin for å hjelpe faren med å reparere taket. Vi reiste dit saman og tilnærma oss oppgåva med same besluttsomheit som me gjorde i fjella. Vennskapet vårt vart sterkare.
Krzysztof var ikkje berre ein utruleg klatrar, men også ein respektert forskar. Arbeidet hans var på det høgaste internasjonale nivået. Under våre ekspedisjonar delte han sitt fargerike personlege liv med meg, noko som kunne fenge mange menneske. Han var utruleg mentalt sterk, men også svært sensitiv.
Klatringa hans var ikkje enkel – han vart ofte hardt skadd og var vekke frå klatringa i månader. Likevel var han alltid villig til å gi alt, sjølv på kanten av liv og død. Han trudde ikkje på halvmålingar eller kompromiss.
Etter mange år med klatring bestemte Krzysztof at skadane ville hindre han frå å halde fram med konkurransedyrkinga av fjellklatring. Han vende seg til andre idrettar og vitskapleg arbeid. Det var eit vanskeleg val for han, men han gjorde det på den karakteristiske stilen sin, utan kompromiss.
Våre vegar skilte seg litt, men eg vil alltid hugse augneblinkane me delte i fjella med Krzysztof. Han var ikkje berre ein ypparleg klatrar, men også ein sann ven.
Vanlege spørsmål (FAQ):
Var Krzysztof Belczyński kjent i klatreverda?
Ja, Krzysztof Belczyński var kjend som ein talentfull klatrar og respektert forskar.
Kva slags skadar førte til slutten på klatrekarrieren hans?
Krzysztof Belczyński pådrog seg alvorlege skadar i kneet, underarmen, samt muskel- og seneskader.
Har dei framleis kontakten?
Våre vegar har skild seg, og kontakten er ikkje lenger like hyppig. Likevel er vennskapet vårt uforandra.
Kjelde: (kjelde)
The source of the article is from the blog foodnext.nl