Roman GłogulskiVolgens onderzoek gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift “Science Advances” nadert de Atlantische Oceaan een kritiek punt dat kan leiden tot het instorten van het oceaancirculatiesysteem. Deze onderbreking in de oceaancirculatie zou aanzienlijke gevolgen hebben voor wereldwijde weerspatronen.
Onderzoekers suggereren dat binnen enkele decennia na dit evenement de temperatuur in noordwestelijk Europa met 5-15 graden Celsius zou kunnen dalen, terwijl Zuid-Amerika te maken zou kunnen krijgen met stijgende temperaturen en het verdwijnen van het regenseizoen. Klimaatverandering blijft een groeiende impact hebben op het leven op aarde, waarbij de oceanen geen uitzondering vormen.
De belangrijkste bedreiging voor de stabiliteit van het oceaancirculatiesysteem is het smelten van het Arctische ijskap. Als gevolg hiervan komt er een aanzienlijke hoeveelheid zoetwater in de oceaan terecht, waardoor de zoutconcentratie afneemt en de circulatie vertraagt. Wetenschappers ontwikkelden een model dat dit proces simuleert en ontdekten dat naarmate de hoeveelheid zoetwater toeneemt, het oceaancirculatiesysteem geleidelijk verzwakt totdat het uiteindelijk instort.
De gevolgen van deze ineenstorting in de oceaanische circulatie van de Atlantische Oceaan zouden ingrijpend zijn. Noordwestelijk Europa zou een temperatuurdaling ervaren en een uitbreiding van de Arctische ijsbedekking. In Zuid-Amerika zou het regenvalregime veranderen, wat mogelijk kan leiden tot het verdwijnen van het regenseizoen en ernstige gevolgen zou hebben voor het Amazone regenwoud. Bovendien zou het instorten van de circulatie de zeeniveaus met ongeveer één meter kunnen doen stijgen.
Desalniettemin benadrukken onderzoekers dat ze niet het exacte moment kunnen bepalen waarop het oceaancirculatiesysteem zal instorten, maar de resultaten geven aan dat we dit kritieke punt naderen. Verder onderzoek is noodzakelijk, inclusief de overweging van de impact van milieubevlieking, die dit proces mogelijk kan versnellen.
