Het belangrijkste feit is duidelijk: batterijen, zo duurzaam mogelijk geproduceerd, zullen in de toekomst nodig zijn in alle levensgebieden. Met een groot aantal klanten in de mobiliteitssector is de auto-industrie in Europa traditioneel sterk en ontwikkelt elektromobiliteit zich ook in bussen en vrachtwagens. Veel batterijcellen in de elektrische auto’s van vandaag, inclusief die gebruikt door Duitse autofabrikanten, komen echter van Chinese fabrikanten. Hoewel de grondstoffen hiervoor wereldwijd worden geproduceerd, hebben Chinese bedrijven opnieuw aanzienlijke marktmacht opgebouwd bij het verwerken van deze materialen tot voorlopige producten die compatibel zijn met batterijen. De Verenigde Staten werken dit al tegen met een significant subsidieprogramma onder de vlag van de Inflation Reduction Act, waarmee de binnenlandse batterijindustrie wordt versterkt.
In Europa zijn er twee wetten bedoeld om hierop te reageren. De EU versnelt het werk aan de Wet inzake nulemissie-industrie (NZIA) en de Wet inzake kritieke grondstoffen (CRMA) om de industrialisatie te bevorderen en de grondstoffen voor de opkomende batterijindustrie veilig te stellen. Beide wetten stellen doelen voor lokale productiecapaciteit tegen 2030.
Maar hoe realistisch zijn deze doelen? En wat is de weg om ze te bereiken?
Experts van adviesbureau P3 hebben deze vragen onderzocht in het rapport “Lokale batterijwaardeketens in Europa – Hoe sterk is de aangekondigde politieke steun?”, dat exclusief beschikbaar is voor electrive. De analyse is gebaseerd op het CRMA-project dat in december 2023 is goedgekeurd door het Europees Parlement en de huidige versie van het NZIA-project, dat naar verwachting deze lente zal worden aangenomen.
560 GWh batterijcelproductie in 2030
In het kort heeft de Wet inzake nulemissie-industrie tot doel om tegen 2030 ten minste 40 procent van de jaarlijkse energiebehoefte van de EU te dekken. De CRMA stelt ook specifieke hoeveelheden vast (10 procent lokale mijnbouw, 40 procent lokale verwerking en 45 procent lokale recycling, met een basiswaarde die de vraag tot 2030 vertegenwoordigt).
Specifiek vertaalt de 40 procent vraag die voortvloeit uit de NZIA naar een productie van 560 GWh/jaar aan batterijcellen, 820 ton/jaar aan actief kathodemateriaal en 340 ton/jaar aan actief anodemateriaal tegen 2030. Volgens de aankondigingen van fabrikanten zal de celproductie zonder grote problemen worden gerealiseerd – de plannen van VW/PowerCo, LGES en ACC alleen al zouden de 560 GWh overschrijden. VW heeft echter tot nu toe slechts twee van de zes aangekondigde PowerCo-celfabrieken bevestigd tegen 2030 – Salzgitter en Valencia. Omdat de aandacht kan verschuiven naar Noord-Amerika met een celfabriek in Canada, zijn er nog wat vraagtekens over de aangekondigde 240 GWh/jaar van PowerCo. Dankzij de plannen van andere celproducenten zoals CATL, Northvolt en AESC kan het doel van 560 GWh echter worden behaald. Maar ook hier moeten de aankondigingen eerst werkelijkheid worden.
Als het gaat om de productie van actief kathodemateriaal lijkt het doel haalbaar. Volgens de aankondigingen van bedrijven zoals Umicore, Northvolt, EcoPro BM en anderen is de voorspelde productie van CAM in 2030 690 ton. Dit is niet precies de 820 ton die de EU vereist, maar het komt er ook dichtbij. Bijna alle momenteel geplande projecten richten zich voornamelijk op de productie van kathodematerialen die nikkel bevatten. Vanwege kostenvoordelen gaat P3 ervan uit dat LFP- en LMFP-batterijen ook wereldwijd belangrijk zullen worden in het geval van voordelige voertuigen. Er zijn echter geen plannen voor LFP-projecten in Europa. Freyr en Finnish Minerals Group overwegen samenwerking, maar ze zijn ook afhankelijk van een licentie van het Taiwanese bedrijf Aleees.
P3 beoordeelt ook dat de situatie voor actieve anodematerialen (AAM) in 2030 haalbaar is. Hoewel de geprojecteerde productie van 360 ton in het doeljaar de doelstelling van 340 ton van de EU overschrijdt, is er één groot risico: de herkomst van grafiet. Hoewel AAM met silicium steeds belangrijker wordt, zullen de meeste batterijcellen tegen 2030 nog steeds vertrouwen op grafiet in de anode – en natuurlijk grafiet komt voornamelijk uit China. Hoewel bedrijven zoals Vianode en Superior Graphite de productiecapaciteiten voor synthetic graphite van batterijkwaliteit geleidelijk aan het vergroten zijn, zal het Chinese bedrijf Putailai naar verwachting de belangrijkste speler op de Europese markt zijn, met ongeveer 100 ton tegen 2030. “Hoewel de AAM-voorziening tot nu toe op China heeft vertrouwd en actieve anodemateriaalproductie in Europa pas begint, wordt verwacht dat de aangekondigde ambitieuze markttoetreding en groei van grafietproducenten tot hevige concurrentie zal leiden onder AAM-producenten,” aldus de analyse.
Samengevat is P3 van mening dat de door de EU vastgestelde productiecapaciteiten voor actief kathodemateriaal en anodematerialen zoals gedefinieerd in de regelgeving haalbaar kunnen zijn. De grote vraag is echter niet de productie en verwerking van materialen, maar nog steeds de herkomst van hulpbronnen. “Vastgestelde hoeveelheden voor grondstoffen, inclusief mijnbouw, verwerking en recycling, stellen haalbare doelen voor wat betreft lithium, maar voorzien uitdagingen met nikkel als gevolg van beperkte lokale mijnbouw- en verwerkingsactiviteiten,” staat er in de management samenvatting van het witboek.
Wat betekent dit voor de ontwikkeling van de Europese batterijindustrie? P3 erkent de “goedbedoelde intenties”, maar bekritiseert het gebrek aan specifieke details op sommige gebieden. Een voorbeeld is de “mismatch van de strategie voor importvervanging die wordt benadrukt in de wet, die niet ingaat op de fundamentele uitdaging. Het dominante blootstelling van Europa aan kritieke bronnenknelpunten via wereldwijde toeleveringsketens kan niet adequaat worden opgelost door primair nationale mijnbouw- en raffinage-inspanningen. De wet biedt hier onvoldoende details over.”
Veelgestelde vragen (FAQ)
The source of the article is from the blog motopaddock.nl