Antygenowo-dopełniane leki przeciwnowotworowe (ADC) okazują się coraz bardziej obiecującym kierunkiem w leczeniu nie drobnokomórkowego raka płuc (NSCLC). Doszło do zatwierdzenia jednego ADC przez FDA w celu stosowania u tej populacji pacjentów, a wiele innych jest w fazie badań klinicznych. Benjamin Levy, MD, zaznacza jednak, że konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań, aby lepiej zrozumieć unikalny mechanizm działania tych leków i odpowiednio zidentyfikować pacjentów, którzy mogą skorzystać z tej nowej klasy terapeutycznej.
ADC reprezentują nową formę terapii dla pacjentów z NSCLC, ale wymagają dalszych badań. Mamy tylko początkowe pojęcie na temat tego, jak te leki naprawdę działają, dla kogo będą skuteczne, jak je sekwencjonować i jakie są mechanizmy oporności – mówi dr Levy podczas swojej prezentacji na 21. Dorocznym Konferencji Zimowym poświęconej rakowi płuc.
ADC składają się z trzech kluczowych składników – przeciwciała, rozkładalnego lub nierozkładalnego ogniwa połączeniowego oraz leku cytotoksycznego. Przez docelowy dobór specyficznych białek powierzchniowych na komórkach nowotworowych, ADC są wchłaniane do wnętrza komórek przez endocytozę, gdzie uwalniają lek cytotoksyczny, który prowadzi do programowanej śmierci komórki nowotworowej.
Według Levy’ego, ten podstawowy mechanizm działania ADC jest dobrze znany, ale konieczne są dalsze badania nad bardziej złożonymi drogami i szerszymi efektami, jakie te leki wywołują.
ADC mają zdolność do oddziaływania nie tylko na komórki docelowe, ale także na sąsiednie komórki, niezależnie od tego, czy wyrażają one docelowe białko. Mogą także wywoływać odpowiedź immunoterapeutyczną poprzez działanie na komórki układu odpornościowego. Jednak precyzyjne wyznaczanie biomarkerów i przewidywanie reakcji w terapii ADC dla pacjentów z NSCLC wymaga dalszych badań, aby zoptymalizować strategie leczenia i poprawić wyniki terapeutyczne.
W przypadku raka płuc ze zmienioną HER2, ADC o nazwie fam-trastuzumab deruksitekan-nxki (Enhertu; T-DXd) stał się standardem opieki. W badaniu klinicznym DESTINY-Lung02 potwierdzono skuteczność tego leku, który był pierwszym ADC zatwierdzonym przez FDA w leczeniu pacjentów z nieoperacyjnym lub przerzutowym NSCLC, u których stwierdzono aktywujące mutacje w genie HER2 oraz którzy otrzymali wcześniejszą terapię systemową.
Badanie wykazało, że T-DXd osiągnął wskaźnik całkowitej odpowiedzi na poziomie 58% oraz medianę czasu trwania odpowiedzi wynoszącą 8,7 miesiąca. Ponadto, leczenie T-DXd wydłużało średni czas przeżycia wolnego od progresji do 9,9 miesiąca, a mediane całkowitego czasu przeżycia do 19,5 miesiąca.
Ciekawym spostrzeżeniem było to, że nadmierna ekspresja HER2 nie była wiarygodnym wskaźnikiem odpowiedzi na ADC. Wydaje się, że predyspozycje genetyczne i zdolność do wewnątrzkomórkowej ekspresji białka HER2 mają większe znaczenie. Dlatego istniejące platformy oparte na immunohistochemii mogą nieodpowiednio przewidywać skuteczność terapii ADC u różnych podgrup pacjentów.
Niezwykłe wyniki obserwowane u pacjentów z NSCLC i mutacją HER2, którzy otrzymywali T-DXd, zadziwiają badaczy i utrudniają tradycyjne stosowanie badań immunohistochemicznych do przewidywania odpowiedzi. Analiza danych z dwóch badań DESTINY-Lung01 i DESTINY-Lung02 wykazała skuteczność T-DXd w leczeniu przerzutów do mózgu, niezależnie od liczby przerzutów. To sugeruje, że istnieją inne mechanizmy działania ADC, które nie są jeszcze dostatecznie poznane.
Wyniki tych badań są obiecujące i stanowią fundament dla dalszych badań nad ADC w leczeniu NSCLC oraz rozwijania bardziej spersonalizowanego podejścia do terapii nowotworów płuc.
Sekcja FAQ:
1. Co to są antygenowo-dopełniane leki przeciwnowotworowe (ADC)?
ADC to leki przeciwnowotworowe, które składają się z przeciwciała, ogniwa połączeniowego i leku cytotoksycznego. Przez dobór specyficznych białek powierzchniowych na komórkach nowotworowych, ADC są wchłaniane do wnętrza komórek, gdzie uwalniają lek cytotoksyczny, prowadząc do śmierci komórki nowotworowej.
2. Jak działa ADC w leczeniu nie drobnokomórkowego raka płuc?
ADC oddziałuje na komórki nowotworowe oraz na komórki sąsiednie, wywołując reakcję immunoterapeutyczną. Lek T-DXd jest standardem opieki w przypadku raka płuc ze zmienioną HER2, a badania wykazały jego skuteczność w leczeniu pacjentów z nieoperacyjnym lub przerzutowym NSCLC z aktywującymi mutacjami w genie HER2.
3. Jakie są wyniki terapii ADC?
Badanie DESTINY-Lung02 wykazało, że T-DXd osiągnął wskaźnik całkowitej odpowiedzi na poziomie 58% oraz medianę czasu trwania odpowiedzi wynoszącą 8,7 miesiąca. Leczenie T-DXd wydłużało średni czas przeżycia wolnego od progresji do 9,9 miesiąca, a mediane całkowitego czasu przeżycia do 19,5 miesiąca.
4. Czy nadmierna ekspresja HER2 jest wiarygodnym wskaźnikiem odpowiedzi na ADC?
Nie, nadmierna ekspresja HER2 nie jest wiarygodnym wskaźnikiem odpowiedzi na ADC. Predyspozycje genetyczne i zdolność do wewnątrzkomórkowej ekspresji białka HER2 są ważniejsze w przewidywaniu skuteczności terapii ADC u różnych podgrup pacjentów.
5. Czy istnieją inne mechanizmy działania ADC, które nie są jeszcze dostatecznie poznane?
Tak, istnieją inne mechanizmy działania ADC, które nie są jeszcze dostatecznie poznane. Wyniki badań wykazały skuteczność T-DXd w leczeniu przerzutów do mózgu, niezależnie od liczby przerzutów, sugerując istnienie jeszcze nieznanych mechanizmów działania ADC.
Przypisane linki:
1. FDA – Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków
2. Polskie Towarzystwo Onkologiczne – Polska organizacja naukowa zajmująca się nauką o nowotworach.
The source of the article is from the blog macnifico.pt